Greek text follows | Το Ελληνικό κείμενο ακολουθεί
[EN]
Stepping in Turkish land I found my self in a rather familiar place and environment I had been
before, where I had troubles with paperwork and procedures; the Tasucu port.
This time everything was in order and the whole procedure finished within thirty minutes. The only difference was that the Insurance employee took advantage and overcharged me €80 for one month of insurance for my motorcycle, instead of the €20 that I was charged two years ago, and tried to explain that the price had been increased. Knowing that he tried to overcharge me, I went to the port police trying to complain, but to my surprise they covered for him telling me that they don't know the prices and it is out of their hands. Angry as I was, I hopped on my motorcycle and headed off toward my first destination, Cappadocia.
After passing Mersin and reaching Tarsus, I decided to take secondary roads instead of the main motorway, so I took D750. The landscape was boring and uninteresting for the first dozen of kilometres but the wide turns and the good asphalt game me an opportunity to twist the throttle and cover a lot of kilometres faster.
As the altitude increased, soon enough I found my self riding in between green mountains and thick forests.
The first mountain villages appeared, giving an incredible contrast with the red roofs of the houses and the green hills full of trees, and as a background the rocky mountain range of Antitaurous mountain, which is a part of Taurous mountain.
D750 ends somewhere in between Mersin and Cappadocia, so I took the D765. The climb was fast and soon enough I found my self riding in an altitude of 2000+ metres for the first time in my life.
That was an incredible feeling and I was very excited.
Riding to Cappadocia downhill, the scenery started to change again and became deserted. Trees had given their place to rocks, and green colour was replaced by brown. It started to become dark so I didn’ t stop anywhere, except to refuel, since a Fuat from Couchsurfing offered to host me in his place and was waiting for me in the small town of Goreme.
After a long day, I chose to stay in for the night so I can get to know Fuat better. He gave me great guidelines about where I must visit in the area of Cappadocia, and what sights might not be worth it.
The next day I started to explore the area full of energy. Beautiful landscapes that had been created from mount Erciyes, created all these rocks that looked like chimneys with a “hat” on top and which reach up to 40m in height. These rock formations are constantly being changed since they are not protected by the elements. This valley full of chimneys is 3km away from Goreme and starts off from Avanos area and goes until the nearby town of Uchisar.
The most interesting period that this place had been through was the medieval age, when thousands of Christians of the Byzantine Empire were living in the area.
They created monasteries and churches in the rocks and they were decorating them with carvings on the walls since they were being chased and had to hide.
You can find these monasteries everywhere in Cappadocia, like in the Goreme Open Air Museum and Zelve Open Air Museum, where as you will see, they had everything the needed to survive. Kitchen, Winery, Churches, Monasteries, and of course their houses.
I visited the nearby town of Uchisar to climb on it’s castle. It’s a place that’s impossible to miss because it's this huge rock in the middle of the town, that can be seen from everywhere in the area.
From the castle you can have an amazing view of the area and of the volcano mount Erciyes that is responsible for the morphology of the area, and it’s covered all year long in snow since it reaches 3916m in height.
In my exploration of the area I covered about 100km and I reached Mustafapasa village, which a friend recommended to visit. He told me to find a hostel called Old Greek House which I did. After getting inside and having a look of the house, I sat to enjoy a Guvec. I believed that they were going to serve me something similar to the Guvec that is served in Cyprus, but instead they brought me this skillet with beef meat and a lot of spices and vegetables, onions, peppers and tomatoes, everything slow-cooked in the oven. It was a delicious meal and I really enjoyed it.
The day came to an end, and I decided to return back to my base in Goreme and climb the Sunset viewpoint to have a look of the sun setting down. While the sun was disappearing, the light was getting lower and lower creating formations that gave the land a different feeling.
The next day I was going to begin my way up to Istanbul, but first I wanted to take a hot air balloon ride to see the sunrise and enjoy the area once more from an altitude of 700 m. Despite the price being a bit high, it was totally worth it. It was a unique experience, since dozens of air balloons were flying above Goreme for about one hour and offered a great view of the area with its unforgettable Sunrise.
I started heading to the town of Derinkuyu. There is located the biggest underground city of the area, despite the fact that it hadn't been fully excavated, but goes down to 8 floors underground.
It was a unique experience. Narrow paths and rooms made to guarantee the survival of everyone that was hiding inside. There was a kitchen, winery, meeting hall, Church with a baptising room, and even a room for the dead bodies that were kept until they had a chance to get them on the surface and give them a proper burial.
After I completed visiting everything I wanted to see in Cappadocia, I took secondary roads to Ihlara valley that was breathtaking, with its old villages and rivers. Soon I reached Aksaray city to take the E90 highway to pass from lake Tuz. Tuz lake is the second largest lake in Turkey and one of the biggest salt lakes of the world. Unfortunately due to the humidity, the visibility was not so good so I decided to move on without stopping, but still I was riding for more that an hour by the lake.
I stayed for a night in the small town of Sivrihishar, which is located in the middle of Turkey, and the next day I headed off to Istanbul.
In Eskisehir I came out of the main road again to go explore the mountains by secondary roads.
The scenery was beautiful and full of green, but the roads were in pretty bad conditions. There were diversions everywhere due to roadworks and surely I got lost in dirt roads full of trucks, and I was wondering for a lot of hours in those dirt roads until I found my way out.
I saw a different side of the country in those mountains and dirt roads. Forgotten villages of 10 people who were literally sitting in the middle of the road, in between animal waste, watching a fully loaded motorcycle crossing the village.
I was very tired by the time I made my way to Iznik. Lake Iznik had a spectacular view from the side I was approaching, getting to it by a hill, and I could enjoy the whole lake and the city of Iznik.
I started heading to Yalova, from where I got the ferry to Istanbul. In the ferry I met Bulet, a Turkish guy that arrived there with a brand new Africa Twin and we started talking. Asking me more about my trip and giving me directions. After I explained that I hadn’ t booked a place to stay, he let me use his internet access through his mobile phone to find a place online, which I did - a hostel in the middle of Sultanamet for only €8 per day, breakfast included and a safe parking for the bike.
It was already dark when we set foot in Istanbul and I went straight to the hostel to get some rest.
I woke up full of energy once again to explore the area. I met Stan from the US and Celine from France and we started exploring together.
Stan sold everything he had in the US, including his business and his house, and started travelling around the world for months now. Celine quit her job and started travelling in exotic destinations in search of something different.
With a first glance the city offers you a feeling of tranquility and relaxation. Gardens, buildings and restaurants were doused in colours. And the people were relaxing and having coffee and Turkish tea in the low sofas with pillows that decorate all of the coffee shops.
My first stop was the Church of Ayia Sofia. Or the great church as is known, it's been there since 360 A.D and it is the symbol of the city and of the Christian religion for centuries. Ayia Sofia is also widely known for its rich interior design that was badly treated when the Ottoman Empire conquered the city.
Topkapi palace was very impressive. The colourful mosaics and gold plated letters and signs on the walls of the palace can give you a complete idea about the wealth of the Ottoman Empire.
I visited the Blue Mosque, or differently known as the Mosque of Sultan Ahmet and in Turkish Soultanahmet Cami, which also gave its name to the neighbourhood I was stayingl. It is the biggest mosque in Istanbul and it’ s decorated from top to bottom with blue mosaics that make you want to stare all day long.
The spice bazaar was yet another place that you could smell the Anatolian culture. All kinds of spices layed in piles, dried fruits, traditional Turkish delights and sweets, and all kinds of nuts and dry flowers.
The underground cistern of the city was one of the most impressive places I’ve visited during my stay. It could fill up with 78.000m³ of water to supply the city.
From the Galata tower you can have a view to the whole city from above and enjoy all the ferryboats moving in Vosporous river.
The national park of Istanbul which is located next to Topkapi palace is full of colourful tulips and it's a great place to relax on the grass.
Istanbul impressed me so much, it certainly surpassed my expectations. I didn’ t believe that there could be a city with so much colour, scent and scenery.
[GR]
Κατεβαίνοντας στην Τουρκία βρέθηκα σε ένα γνωστό μου μέρος, που παλιά είχα ταλαιπωρηθεί πολύ από τη γραφειοκρατία, στο λιμάνι του Τάσουτσου.
Αυτή τη φορά όλα κύλησαν ομαλά και είχα τελειώσει την όλη διαδικασία μέσα σε τριάντα μόλις λεπτά. Η μόνη διαφορά ήταν η εκμετάλλευση του ασφαλιστή για την έκδοση ασφάλειας για την μοτοσικλέτα, για την οποία μου ζήτησε €80 από €20 που ήταν πριν δυο χρόνια, εξηγώντας μου ότι οι τιμές αυξήθηκαν. Ξέροντας ότι προσπαθεί να με υπερχρεώσει, απευθύνθηκα στην αστυνομία του λιμανιού, οι οποίοι προς έκπληξή μου τον κάλυψαν λέγοντας μου ότι δεν έχουν σχέση με αυτά και ότι είναι εκτός της δικαιοδοσίας τους.
Εκνευρισμένος ανέβηκα στην μηχανή μου για να πάω στον πρώτο μου προορισμό, την Καππαδοκία.
Αφού πέρασα την πόλη Μερσίνη και έφτασα στην Τάρσο, βγήκα από την κεντρική οδική αρτηρία για να ακολουθήσω τον δευτερεύοντα δρόμο D750. Το τοπίο στην αρχή ήταν βαρετό και ανούσιο, με τον δρόμο να έχει ανοιχτές στροφές και μικρές κλίσεις σε σχετικά τέλειο οδόστρωμα για τα δεδομένα της χώρας. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να ανοίξω λίγο το γκάζι και να καλύψω χιλιόμετρα γρήγορα.
Ανεβαίνοντας σταδιακά σε υψόμετρο, το τοπίο άρχισε να αλλάζει δίνοντας στη θέση των πεδιάδων, λόφους καταπράσινους από πυκνή βλάστηση.
Τα πρώτα ορεινά χωριά δεν άργησαν να εμφανιστούν, με το βαθύ κόκκινο χρώμα στα κεραμίδια τους, που έκανε τρομερή αντίθεση με το πράσινο των λόφων και με φόντο την βραχώδη οροσειρά του Αντίταυρου, η οποία φτάνει στα 3756 m και αποτελεί τμήμα της οροσειράς του όρους Ταύρου.
O D750 τελειώνει κάπου στη μέση της απόστασης για Καππαδοκία, και αμέσως μετά πήρα τον D765. Η ανάβαση ήταν ραγδαία και βρέθηκα για πρώτη φορά να οδηγώ στα 2000+ μέτρα.
Η αίσθηση απίστευτη, ο ενθουσιασμός πολύς.
Κατεβαίνοντας σταδιακά προς την Καππαδοκία, το τοπίο άρχισε να αλλάζει και να γίνεται ερημικό. Τα δέντρα έδωσαν τη θέση τους σε πέτρες και το πράσινο αντικαταστάθηκε πολύ γρήγορα σε καφέ.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και έτσι δεν σταμάτησα, παρά μόνο για βενζίνη, επειδή στην πόλη του Γκόρεμε με περίμενε ο Φουάτ, ένα παιδί που γνώρισα μέσω του Couchsurfing και προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει.
Μετά από μια κουραστική μέρα στο δρόμο έμεινα να κάνω παρέα στον Φουάτ για να μιλήσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα. Μου έδωσε καταπληκτικές συμβουλές για το που πρέπει να πάω, και τι πρέπει να δω στην Καππαδοκία, και φυσικά τι δεν αξίζει τόσο πολύ.
Την επόμενη μέρα, γεμάτος ενέργεια ξεκίνησα να εξερευνώ την περιοχή. Καταπληκτικά τοπία που μορφοποιήθηκαν από τις ηφαιστειογενής εκρήξεις του όρους Αργαίος και δημιούργησαν στο τοπίο σχηματισμούς βράχων σαν καμινάδες με ένα «καπέλο» στην κορυφή και φτάνουν μέχρι και 40μ ύψος. Είναι απροστάτευτες καθώς η φθορά τους από τα φυσικά φαινόμενα συνεχίζεται. Η κοιλάδα αυτή με της καμινάδες απέχει 3 χμλ από το Γκόρεμε και αρχίζει από την περιοχή Άβανος και φτάνει μέχρι το Ουκχισάρ.
Η πιο ενδιαφέρουσα ίσως περίοδος που διένυσε αυτό το μέρος, ήταν η μεσαιωνική εποχή, όταν οι κοιλάδες του αποτέλεσαν καταφύγιο των χριστιανών του Βυζαντίου. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια του Χριστιανισμού, δημιουργήθηκαν μοναστήρια που διακοσμήθηκαν με περίτεχνες τοιχογραφίες, μέσα στα βράχια, από χριστιανούς που επέλεξαν αυτή τη δύσβατη περιοχή για να προστατευτούν από τους διώκτες τους.
Αυτά τα μοναστήρια μπορείτε να τα απολαύσετε στα ανοικτά μουσεία του Γκόρεμε και του Ζέλβε, στα οποία μπορείτε να δείτε ότι είχαν τα πάντα για την επιβίωσή τους. Κουζίνα, οινοποιείο, εκκλησίες, μοναστήρια, και φυσικά τα δωμάτια τους που έμεναν μέσα ανά οικογένειες.
Επισκέφτηκα το Ουκχισάρ για να ανέβω στο κάστρο του. Είναι ένα μέρος που δεν το χάνεις με τίποτα. Είναι το μόνο ψηλό σημείο της περιοχής και μπορείς να το διακρίνεις όπου και να βρίσκεσαι.
Από το κάστρο η θέα της κοιλάδας είναι απίθανη. Μπορείς να παρατηρήσεις τους διάφορους σχηματισμούς του εδάφους, περιμετρικά σε όλη τη περιοχή της Καππαδοκίας. Από το κάστρο υπάρχει υπέροχη θέα του Υφαιστίου Αργαίος το οποίο ευθύνεται για την μορφολογία της Καππαδοκίας και έχει χιόνι όλο το χρόνο αφού φτάνει τα 3916μ.
Στην περιπλάνησή μου διένυσα κοντά στα 100χλμ στην περιοχή της Καππαδοκίας και έφτασα στο χωριό Μουσταφάπασα στο οποίο μου είχε προτείνει ο φίλος Μανώλης. Μου είπε να βρω τον ξενώνα "The old Greek House", κάτι το οποίο έκανα, παρόλο που ο ιδιοκτήτης δεν ήταν μέσα. Αφού μπήκα μέσα και είδα το αρχοντικό, έκατσα για να απολαύσω ένα Γιουβέτσ.
Πίστευα ότι θα μου φέρει κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνουμε στην Κύπρο, αλλά καμία σχέση. Ένα μεταλλικό πιάτο με κρέας βοδινό και πολλά μπαχαρικά και λαχανικά, κρεμμύδια, πιπεριές, ντομάτες και όλα αυτά αργοψημένα στο φούρνο. Ήταν πραγματικά νοστιμότατο και απολαυστικό.
Η μέρα μου κάπου εδώ τελείωσε και πορεύτηκα πίσω στην βάση μου στο Γκόρεμε για να ανέβω στο ύψωμα που μαζεύονται όλοι για να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα. Καθώς ο ήλιος έπεφτε και το φως λιγόστευε, οι διάφοροι σχηματισμοί του εδάφους έδιναν μια άλλη αίσθηση στη περιοχή.
Την επόμενη μέρα θα ξεκινούσα την πορεία μου προς την Κωνσταντινούπολη, αλλά πριν, ήθελα να κάνω μια πτήση με αερόστατο για να δω την ανατολή του ηλίου από ψηλά και φυσικά να δω όλη την περιοχή από 700 μέτρα ύψος. Παρόλο που οι τιμές ήταν λίγο τσιμπημένες, ήταν κάτι που άξιζε. Μια εμπειρία διαφορετική, αφού δεκάδες αερόστατα αιωρούνται πάνω από την πόλη του Γκόρεμε για μια ώρα και προσφέρουν στους θεατές εξαιρετική θέα αλλά και μια αξέχαστη ανατολή του ηλίου.
Άρχισα να κατεβαίνω προς την πόλη του Ντερίνκουγιου. Εκεί υπάρχει μια φημισμένη υπόγεια πόλη, η οποία παρόλο που δεν έχει ανακαλυφτεί ολόκληρη, φτάνει μέχρι και οκτώ ορόφους κάτω από την γη. Είναι η μεγαλύτερη της περιοχής και έτσι ήταν πρώτη σε προτίμηση.
Η εμπειρία ήταν μοναδική. Στενοί διάδρομοι και αίθουσες φτιαγμένες για να εξυπηρετούν όλους όσους κρύβονταν εκεί μέσα κατά την διάρκεια των διωγμών. Κουζίνα, οινοποιείο, αίθουσα συνεδριάσεων και συζητήσεων, εκκλησία με χώρο για βαπτίσεις, ειδικός χώρος για να αφοδεύουν με εξαερισμό, ακόμη και προσωρινό νεκροταφείο σε ένα απόμερο δωμάτιο, όπου είχαν τους νεκρούς μέχρι να μπορέσουν να τους ανεβάσουν πάνω για να τους θάψουν.
Αφού ολοκλήρωσα τα όσα ήθελα να δω στην Καππαδοκία, πήρα τον δόμο για την πανέμορφη κοιλάδα Ιχλάρα με τα γραφικά χωριά, από την οποία θα έφτανα στην πόλη Αξαράϋ, για να πάρω τον Ε90 ο οποίος περνάει έξω από τη λίμνη Τουζ.
Η λίμνη Τουζ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Τουρκία και μια από τις μεγαλύτερες αλυκές του κόσμου. Δυστυχώς λόγω υγρασίας δεν υπήρχε καλή ορατότητα και δεν σταμάτησα για να φωτογραφήσω, την απόλαυσα όμως καθώς οδηγούσα πέραν της μιας ώρας πλάι της.
Διανυκτέρευσα στο Σιβριχισάρ, μια μικρή πόλη στο κέντρο της Τουρκίας, και την επόμενη μέρα ξεκίνησα για την Κωνσταντινούπολη.
Στην πόλη Εσκισεχίρ βγήκα από την κεντρική οδική αρτηρία για να πορευτώ από δευτερεύοντες δρόμους ακόμα μια φορά.
Το τοπίο ήταν απίστευτο, αλλά οι δρόμοι πολύ κακοί, συνεχώς έβρισκα εκτροπές διότι γινόντουσαν οδικά έργα παντού και σε πολύ λίγο χρόνο χάθηκα μέσα στα χωριουδάκια και τους χωμάτινους δρόμους της περιοχής και περιπλανήθηκα για αρκετές ώρες μέσα σε χωμάτινες διαδρομές.
Είδα μια διαφορετική πλευρά της Τουρκίας σε αυτές τις περιοχές. Χωριουδάκια ξεχασμένα, των 10 κατοίκων οι οποίοι κάθονταν μέσα στους χωμάτινους δρόμους του χωριού ανάμεσα σε απορρίμματα ζώων και παρακολουθούσαν με έκπληξη μια υπέρβαρη μηχανή να διασχίζει το χωριό.
Είχα ταλαιπωρηθεί πολύ μέχρι να βρω τον δρόμο για Ιζνικ. Η λίμνη του Ιζνικ ήταν ένα υπερθέαμα από την πλευρά που την προσέγγισα. Κατεβαίνοντας από ένα ψηλό δρόμο μπορούσα να απολαύσω όλη την λίμνη και την πόλη του Ιζνικ.
Κατευθύνθηκα προς Γιάλοβα από την οποία πήρα το καράβι για Κωνσταντινούπολη.
Μέσα στο καράβι γνώρισα τον Μπιουλέτ. Ένα Τούρκο που έφτασε εκεί με μια ολοκαίνουρια Africa Twin και με έπιασε στην κουβέντα ρωτώντας με που έχω προγραμματίσει να μείνω. Αφού του εξήγησα ότι δεν έχω κλεισμένο κάπου με βοήθησε με τον χάρτη της πόλης και μου έδειξε τις περιοχές που πρέπει να επισκεφτώ και μέσω του κινητού του κατάφερα να βρω ένα ξενώνα στο κέντρο της Τουριστικής περιοχής της πόλης, του Σουλτάναμετ, με μόλις €8 την νύχτα με πρόγευμα και πάρκινγκ.
Έφτασα αργά το απόγευμα και πήγα κατευθείαν στον ξενώνα για να ξεκουραστώ.
Την επόμενη μέρα ξύπνησα γεμάτος ενέργεια για να εξερευνήσω αυτή την υπέροχη. Γνώρισα τον Στάν από την Αμερική και την Σελίν από την Γαλλία και αρχίσαμε μαζί να εξερευνούμε την πόλη.
Ο Σταν πούλησε τα πάντα, την επιχείρηση και το σπίτι του και ταξιδεύει τον κόσμο εδώ και μήνες, και η Σελίν παράτησε την δουλεία και άρχισε αν ταξιδεύει σε μια αναζήτηση διαφορετικότητας και ελευθερίας, ταξιδεύοντας σε εξωτικούς προορισμούς.
Με μια πρώτη ματιά η πόλη σου δίνει μια αίσθηση ηρεμίας και χαλαρότητας. Χρώμα παντού και κήποι γεμάτοι πολύχρωμα λουλούδια, πολύχρωμα κτίρια και εστιατόρια. Ο κόσμος χαλαρός να πίνει τσάι καθισμένος στους χαμηλούς καναπέδες με τα μαξιλάρια και τα κρόσσια.
Πρώτη μου στάση η Αγία Σοφία. Η μεγάλη Εκκλησία όπως είναι γνωστή αλλιώς, χτισμένη το 360μ.χ, υπήρξε σύμβολο της πόλης αλλά και την Χριστιανήκης Πίστης για πολλούς αιώνες. Η Αγία Σοφία ξεχωρίζει επίσης για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμό της, ο οποίος υπέστη σοβαρές καταστροφές κυρίως από τις βαρβαρότητες της Οθωμανικής κυριαρχίας.
Το παλάτι του Τοπκαπί ήταν εντυπωσιακό. Τα πολύχρωμα ψηφιδωτά και οι επίχρυσες επιγραφές πάνω στους τοίχους του παλατιού σου έδιναν μια πλήρη εικόνα για την οικονομική υπεροχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Επισκέφτηκα το Μπλε Τζαμί ή αλλιώς το τζαμί του Σουλτάνου Αχμετ ή στα Τούρκικα Σουλταναμετ Καμί, από το οποίο παίρνει και το όνομά της η περιοχή που έμενα. Είναι το μεγαλύτερο τζαμί στην Κωνσταντινούπολη και είναι μεγαλοπρεπές και με απίστευτη μπλε διακόσμηση σε όλες της γωνίες του που απλά μένεις και την χαζεύεις.
Το παζάρι των μπαχαρικών ήταν ένα ακόμη μέρος όπου μπορούσες να μυρίσεις ανατολή. Μπαχαρικά όλων των ειδών, αποξηραμένα φρούτα, παραδοσιακά λουκούμια και γλυκά και όλων των ειδών, ξηροί καρποί και αποξηραμένοι ανθοί.
Το υπόγειο υδραγωγείο της πόλης ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη που επισκέφτηκα. Μπορούσε να χωρέσει 78.000m³ νερού και να προμηθεύσει όλη την πόλη με νερό.
Στον Πύργο Γαλατά μπορείς να δεις όλη την πόλη από ψηλά και να απολαύσεις την κίνηση στο Βόσπορο και το χρώμα της πόλης.
Το μεγαλύτερο πάρκο της Κωνσταντινούπολης είναι στολισμένο με πολύχρωμα λουλούδια σε σχήματα και είναι απίστευτο για μια επίσκεψη και χαλάρωση στο γρασίδι του.
Η Κωνσταντινούπολη με εντυπωσίασε πολύ. Σίγουρα δεν περίμενα τοσο χρώμα και να μυρίσω τόσα διαφορετικά αρώματα μέσα σε μια μόνο πόλη.